Het jongetje staat in de gang, het is misschien 2 jaar. We zullen hem Frank noemen. Frank herinnert zich die gang natuurlijk van later. Maar hij ziet hem voor zich, in een verstild beeld, door de ogen van het knaapje van 2.
Hij hoort een stem. Hij kijkt om zich heen. Weer die stem. Hij komt van boven. Links is de trap en bovenaan staat een meneer. Hij zwaait vriendelijk en glimlacht.
'Hallo, jongen, hoe heet jij?'
Het jongetje is verlegen en geeft geen antwoord. Hij staat roerloos en kijkt, en kijkt...Hij is nooit boven geweest, wist niet dat er een boven was en dat daar een onbekende meneer woonde.
Verder gaat deze herinnering niet. Het is een beeld, een beeld dat zich heeft vastgehaakt. Het zit op het klembord en kan telkens weer worden geplakt.
Later, toen de jongen zelf boven sliep, was de meneer verdwenen. Hoe dat ging, wist hij niet. Hij heette meneer Hanegraaf, dat had zijn vader verteld. Meneer Hanegraaf woonde daar alleen, zonder vrouw. Al tijdens de oorlog, voor het jongetje er zelf kwam wonen, want dat was er vlak na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten