Frank heeft zijn verjaardag gevierd. Op zijn stoel had moeder een tekening geplakt van de paashaas. Er stond een grote 4 op en een moeilijk woord: GEFELICITEERD. Achter de schilderijtjes hingen lange, gedraaide slingertjes. Die wapperden als je er tegen blies. Zijn vader en moeder zongen ‘er is er een jarig, hoera, hoera…’en toen kreeg hij cadeautjes. Bol gaf hem een rond pakje, waar een bal in zat. Van rubber. Vader gaf een plat pakje, dat kon buigen. Daar zat een blocnootje in. Hij mocht zelf iets pakken dat in de wieg lag: kleurpotloden! En van mama ook nog een zacht pakje waar een bloesje in zat. Frank had zijn moeder zien zitten naaien, maar wist natuurlijk niet, dat het voor hem was.
’s Middags kwam oma. Frank was al op straat gaan staan. Toen oma de hoek om kwam, zwaaide ze en floot ze een melodietje. Dat deed ze altijd, dan wist je dat het oma was. Frank holde naar haar toe en was blij toen hij van oma een kus kreeg. ‘Hartelijk gefeliciteerd, Frank, heb je wat moois gekregen? Oma heeft ook nog iets’.
Hand in hand liepen ze de tuin in. Daar stond iets tegen de perenboom onder een doek. Frank mocht hem eraf trekken. Zijn hart bonsde. 'EEN AUTOPED'. Hij schreeuwde er van en wist toen niets meer te zeggen, zo verlegen voelde hij zich opeens.
Even later kwam Japie ook. Mama had hem opgehaald, want Frank mocht één vriendje uit de straat kiezen. Dat was Japie geworden. Dat was zijn beste vriend. Die was allang 4 en zat al op de kleuterschool. Frank was trots op hem.
Op tafel stond een speelbord klaar. Hij had dat van zijn tante in Rotterdam gekregen. Het was zelf gemaakt. ‘Wat leuk, mens-erger-je-niet’, zei oma.
‘Nee, dat heet Ludo’, zei Frank.
Moeder legde uit wat ze moesten doen. Oma deed mee. Je speelde met fiches: kleine roze en witte pepermuntjes met een platte onderkant en iets bol aan de bovenkant. Een beetje doorzichtig. Ze pakten zelf het juiste aantal en ieder kreeg er een paar extra, om op te eten als het spel was afgelopen.
Het duurde lang. Te lang, voor Japie. Hij was begonnen zijn extra pepermuntjes op te eten. Een beetje stiekem, maar we zagen het wel. Toen ze op waren, was het spel nog niet klaar.
Japie pakte een fiche van het bord en stak het in zijn mond. Oma werd een beetje boos:
Japie, dat mag toch niet? Je bent niet erg netjes opgevoed. Je moet maar naar huis gaan, we spelen zo niet verder.
Frank schaamde zich. Zou Japie nou nog zijn vriend zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten